Wist je dat...

'yoga' oorspronkelijk bijna niets met houdingen te maken had? 
In de 19 de eeuw, toen men over yoga sprak, bedoelde men niet zozeer de yogahoudingen, maar legde men de nadruk op de ademhalingsoefeningen, de meditatie, de kriyas (reinigingsrituelen).
Pas begin 20ste eeuw besloot Krishnamacharya, om op te boksen tegen de bodybuilding rage, om meer yogahoudingen te introduceren en zo 'yoga' terug populair te maken bij de jeugd. De 'jeugd' was toen Patthabi Jois, Iyengar, Bikram,..., studenten die achteraf een eigen stijl hebben ontwikkeld en naar het westen hebben gebracht, gebaseerd op de dualistische filosofie van Patanjali.
In het westen had men tot de jaren 1960, alleen weet van de klassieke non-dualistische yogastroming, zoals de Sivananda yoga. Best zweverig vond men en dus weinig aanhangers. 
Maar vanaf de jaren 1970 gebeurde er een heuse verandering in de Verenigde Staten. Ashtanga yoga en Iyengar yoga vonden hun weg dankzij yogi's die in India bijschoolden en deze yogastijlen overbrachten.
Zeer snel vonden velen een eigen stijl uit, met een andere filosofische achtergrond, met een vaste serie of niet, met het gebruik van props of niet, lang een houding aanhouden of een snelle flow, alignment gericht of niet, je kan het zo gek niet bedenken. 
Europa volgde 20 jaar later, Belgie bij de laatsten. Maar hey, kijk nu, de yogastudio's schieten als paddenstoelen uit de grond. 
De onwetendheid ('inside joke voor yogi's :) ) is er spijtig genoeg nog volop. 
Er is niet 1 juiste stijl, er is niet 1 juiste filosofie, je bent geen betere lesgever als je naar India geweest bent (gezien de meeste stijlen door westerlingen zijn ontwikkeld),...
Join the club en blijf open minded. 
We willen allemaal hetzelfde toch, namelijk योगश्चित्तवृत्तिनिरोधः (yogash-chitta-vritti-nirodhah), of met andere woorden KALM ZIJN EN BLIJVEN.
namastey zen,
​Sabine